Physical Address

304 North Cardinal St.
Dorchester Center, MA 02124

6 ciekawostek na temat damskich butów

Buty od wieków stanowią nieodłączny element damskich stylizacji. Nie są one tylko dodatkiem, lecz fundamentem każdego zestawu, mogącym decydować o ogólnym charakterze danego outfitu. Obuwie pozwala wyróżnić się z tłumu, podkreślić styl oraz optycznie wyeksponować zalety i ukryć niedoskonałości sylwetki. Niniejszy artykuł poświęcony jest ciekawostkom na temat damskich butów.

Kolekcja butów Marii Antoniny

Austriacka arcyksiężniczka to niewątpliwie jedna z najbardziej kontrowersyjnych kobiet w historii. Maria Antonina znana była z rozrzutności, jednak nie każdy wie o jej imponującej kolekcji butów. Królowa Francji mogła dysponowała kolekcję liczącą aż 500 par! Wszystkie buty były wykonywane ręcznie i stanowiły owoc szewskiego kunsztu. Projektowane specjalnie dla władczyni trzewiki charakteryzowały się bogatymi zdobieniami. W dodatku Maria Antonina zatrudniała specjalną służącą, która codziennie odkurzała i czyściła całą kolekcję.

Szklany pantofelek Kopciuszka

Z pewnością każdy zna baśń o Kopciuszku, czyli opowieść o dziewczynie, która na balu gubi jeden szklany pantofelek. W znanej na wszystkich kontynentach historii biedna dziewczyna podbija serce księcia, a szklany pantofelek ma pomóc przystojnemu arystokracie w odnalezieniu jego wybranki. Kluczowy dla tej opowieści jest fakt, że Kopciuszek ma nietypowy rozmiar obuwia, wobec czego ów pantofelek może pasować tylko na jej stopę. Zapewne każdy zdaje sobie sprawę, że taniec w szklanych butach raczej nie należałby do najłatwiejszych, o ile w ogóle byłby wykonalny. Nie jest to jednak błąd twórców baśni, a osób, które zajmowały się tłumaczeniem oryginału w języku francuskim. W oryginalnej wersji materiał, z którego wykonano pantofelki Kopciuszka, określany jest jako „vair”, czyli skóra. W kolejnych tłumaczeniach słowo to zapisano jako „verre”, czyli szkło.

Uwodzicielskie triki Marylin Monroe

Marylin Monroe uchodziła za symbol piękna i seksu w latach 50. XX wieku. Jednym z jej znaków rozpoznawczych był uwodzicielski chód, który podobno był nie tylko zasługą nienagannej sylwetki i specyficznego sposobu poruszania się amerykańskiej aktorki, lecz również odpowiednio przygotowane obuwie. Jeden z obcasów w butach Marylin był skracany o centymetr, co miało ułatwiać ikonie popkultury kołysanie biodrami.

Wysokie trzewiki dla kobiet w XIX wieku

W XIX wieku przedstawicielki płci piękniej używały bardzo wysokich butów, których założenie mogłoby stanowić nie lada problem nawet dla współczesnych miłośniczek obcasów i szpilek. Ponadto cholewki damskich trzewików w XIX wieku wyposażone były w szereg niewielkich rozmiarów guzików. Do zapięcia obuwia kobiety wykorzystywały specjalnie do tego stworzony haczyk, a wykonanie zadania utrudniały ciasne gorsety, które również stanowiły istotny element ówczesnej mody dla kobiet.

Buty, które nie podobają się mężczyznom

W ostatnich sezonach w okresie zimowym szczególną popularnością wśród kobiet cieszą się buty Emu i wzorowane na pierwowzorze śniegowce. Ogromnej sympatii pań wobec tego obuwia nie podzielają mężczyźni. Wielu panów uważa, że są to najbrzydsze buty na świecie. Kobiety zachwalają je natomiast za niebanalny design oraz przede wszystkim za funkcjonalność, bowiem buty Emu oferują wysoki komfort użytkowania oraz ochronę przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi. Komfort termiczny wynika głównie z zastosowanie specjalnego rodzaju wełny, oferującej optymalną izolację i ochronę przed chłodem.

Męskie szpilki

Obuwie na wysokim obcasie współcześnie kojarzy się przede wszystkim z garderobą przeznaczoną dla przedstawicielek płci pięknej. Zagłębiając się jednak w historię, możemy się dowiedzieć, że szpilki w XVII wieku z powodzeniem były wykorzystywane przez zamożnych mężczyzn. Dowodem na to są chociażby portrety władców z tego okresu. Z kolei buty na tak zwanych koturnach, dziś także będących typowo kobiecym elementem garderoby, można było zobaczyć na nogach aktorów w starożytnym teatrze greckim. Obuwie na bardzo wysokich obcasach umożliwiało lepszą widoczność aktorów dla osób siedzących daleko od sceny.