Jak rozwijał się system Air w butach Nike?

Zanim Tinker Hatfield wpadł na pomysł uwidocznienia poduszki gazowej i powstała seria Air Max, system Air był wykorzystywany w różnych modelach. Rozwój technologii pozwolił na stworzenie kilku ciekawych linii sportowego obuwia. Dziś opowiemy o tym, jak rozwijał się system Air i w jakich butach go stosowano.

Wyjątkowy patent, w którym dostrzeżono potencjał

Za pomysłem stworzenia kultowego już systemu amortyzującego stoi Frank Rudy. Utalentowany inżynier wymyślił, że zamknie gaz w poliuretanowej powłoce, tworząc tym samym specjalną poduszkę o właściwościach amortyzujących, którą można byłoby umieszczać w podeszwach sportowych butów. Rudy próbował sprzedać swój nietuzinkowy wynalazek różnym firmom, jednak spotykał się z odmową. Firmy nie były przekonane co do skuteczności działania poduszki, a poza tym, musiałyby wprowadzić spore zmiany w technologii produkcji, by móc wykorzystać patent Franka.

Sytuacja zmieniła się w 1977 roku, kiedy Rudy pojawił się na spotkaniu z przedstawicielami firmy Nike. Ówczesny dyrektor generalny amerykańskiej marki dostał próbny egzemplarz butów z poduszką gazową, który od razu wypróbował w praktyce. Stwierdził, że czuje się zupełnie inaczej niż w tradycyjnych butach do biegania i chciałby dopracować technologię przed wprowadzeniem jej na rynek.

Rozwój systemu Air

Nike Air – pierwszy system amortyzujący umieszczony w podeszwie buta. Charakteryzuje się najmniejszą objętością powietrza spośród innych systemów w butach Nike. Zadebiutował w modelu Tailwind, który trafił na rynek w 1979 roku. Pojawił się również w legendarnym modelu Air Force 1 z 1982 roku.

Air Max – seria butów zainspirowana budynkiem Centre Georges Pompidou w Paryżu. Pierwszym modelem z wykorzystaniem tego systemu był Air Max 1 z 1987 roku, który zapoczątkował jedną z najbardziej rozpoznawalnych serii obuwia sportowego w historii. W porównaniu do poprzednika, zwiększono objętość powietrza, a sama poduszka powietrzna stała się widoczna z zewnątrz. System Air Max wykorzystano też w koszykarskich modelach: Air revolution oraz Air Jordan III.

Tuned Air – wariacja na temat klasycznego systemu amortyzującego. Specjaliści z Nike dodali tutaj do poduszki półkoliste elementy, by zapewnić dodatkowy amortyzację i poprawić ogólny komfort użytkowania butów. W różnych modelach elementy te przybierały różną wielkość i były rozmieszczone w odpowiedni dla konkretnej konstrukcji sposób.

Zoom Air – system opracowany przede wszystkim na potrzeby obuwia koszykarskiego. Zadaniem technologii jest zapewnienie optymalnej amortyzacji i bliskości podłoża, cech istotnych w koszykówce, piłce nożnej czy tenisie.

Caged Zoom – w tym przypadku projektanci powiększyli system Zoom Air i opakowali go w pewnego rodzaju klatkę, by zapewnić właściwy poziom stabilizacji.

Max Air 360 – największa poduszka gazowa w historii butów Nike. Zastosowanie tego systemu oznaczało, że podeszwę w obuwiu niemalże w całości stanowiła poduszka.

Rozwój serii Air Max

Poduszka w Air Maxach wielokrotnie ulegała modyfikacjom, dlatego warto bliżej przyjrzeć się jej ewolucji. Po sukcesie modelu Air Max 1 podjęto próby powiększenia poduszki gazowej, co wykonano między innymi w modelach: Air Max 90, Air Max Classic czy Air 180. Podobne rozwiązanie znalazło zastosowanie także w butach do koszykówki – Air Force 180. Kolejnym etapem rozwoju technologii było zastosowanie panoramicznej poduszki w całym obszarze pięty. Efektem był model z 1993 roku – Air Max 93. Rozciągnięta poduszka znalazła się też w butach Air Force Max. Projektanci z oregońskiego koncernu nie osiedli na laurach i postanowili umieszczać system także w przedniej części obuwia. Pomysł ten pojawił się po raz pierwszy w Air Max 95. Z kolei pierwszym koszykarskim modelem korzystającym z takiej technologii był Air More Uptempo, charakterystyczny ze względu na sporych rozmiarów napis „AIR” na cholewce. W końcu powstały modele z poduszką gazową na całej długości podeszwy – Air Max 97 i Air Pippen.

Rozwój serii Zoom Air 

Na nieco więcej uwagi zasługują również buty z systemem Zoom Air. Sporo modeli z wykorzystaniem tej technologii do dziś cieszy się ogromną popularnością, a niektóre z nich zyskały status kultowych. Pierwsze biegówki wyposażone w Zoom Air trafiły do sklepów w 1996 roku. Był to model Air Zoom Alpha. Wśród koszykarskich modeli warto wymienić Zoom Flight Five i Air Jordan XII, choć w przypadku Jordanów klienci najczęściej uwielbiali buty za ich niespotykany design niż za zastosowane w nich rozwiązania technologiczne. Sporym przełomem był rok 1997, kiedy na rynku zadebiutował model Air GX, za sprawą Zoom Air stanowiący pierwsze buty piłkarskie z systemem amortyzującym.

Źródła zdjęć: http://www.liisi.ee/us/air-more-uptempom/, http://neatshoestorage.com/air-max-timeline/wp-content/uploads/2015/03/nike-air-max-1-1987.jpg, https://blog.sneakerpedia.com/2015/03/19/masters-of-max-the-air-max-icons-air-max-90/, http://kolekcjonerbutow.pl/news/nike-air-max-bw-persian-powracaja/, https://hypebeast.com/2013/2/nike-air-max-180-og-ultramarine, http://neatshoestorage.com/air-max-timeline/nike-air-max-93-air-max-270/, https://images.sneakersaddict.com/images/Air-Max-Day-Air-max-95.jpg, http://www.shoes2017uk.com/, http://news.nike.com/news/nike-zoom-air-history, http://www.flightclub.com/nike-air-zoom-flight-five-white-midnight-navy-metallic-silver-040546, http://news.nike.com/news/the-definitive-history-of-nike-in-football